Een gesprek met de media is een kans om je beleid en je plannen onder de aandacht te brengen. Pak je die kans wel? Jij hebt een verhaal, maar journalisten hebben dat vaak ook. Laat je niet van de wijs brengen door lastige vragen. Vertel wat je wilt vertellen. Ben de baas over je antwoorden. Zo verzilver je kansen.

Vaak wordt gezegd dat de vorm en non-verbale communicatie van je verhaal zouden voor 90% de impact ervan bepalen. Dat is een misvatting. Maar als je non-verbale communicatie niet strookt met de inhoud van je verhaal, zal je verhaal nauwelijks impact hebben. Da’s wél waar. Je hebt het in eigen hand…

Van jongs af aan zijn we gebiologeerd door verhalen. Als kind droomden we weg in sprookjes; als nuchtere, weldenkende volwassene worden we meegetrokken in films, toneel en boeken. In verhalen. Hoe is jouw verhaal? Bestuurders die verhalend of verbeeldend communiceren nemen anderen mee in hun verhaal. Zo overtuig je.

Is er ergens weerstand? Zijn burgers ontevreden? Heeft je beleid geen succes? Wat wordt dan steevast als reden genoemd? Er is niet of slecht geluisterd! Je kunt ook zeggen: als bestuurder of beleidsmaker heb je jezelf de kans ontzegd om al luisterend beter beleid te maken. Luisteren is namelijk aandacht geven aan kansen.

Je staat voor een groep kritische toehoorders. Dit is je kans om je plannen presenteren. Dit is hét moment om medestanders te vinden. Veel zal afhangen van je presentatie. Ben je er klaar voor? Heb je een sterk verhaal dat tot de verbeelding spreekt. Is je kern helder: wat moeten ze écht onthouden? Sta je zelfverzekerd op het podium?