Vijf vlogs en een glas kleidrink als ontbijt
De alleswetende millennial en generatie Z-er zijn lang niet zo alleswetend als we zelf denken. Weliswaar verspreiden we alles waar we in geloven, maar willen hierbij de context nog weleens vergeten.
Zeker mijn populaire vloggende medemillennials willen nog weleens content verspreiden die op z’n zachtst gezegd niet helemaal wetenschappelijk is bewezen. Ze vergeten hierbij hun bereik en voorbeeldrol naar de maatschappij. Hoog tijd om content te onderwerpen aan wat fact checking. Zou je zeggen…
Millennials staan erom bekend elke stelling in twijfel te trekken. Ze nemen niks automatisch voor waaraan en hebben daarom moeite met bijvoorbeeld politiek. Volgens onderzoekers prikken ze overal doorheen en hechten ze zich alleen aan bedrijven met torenhoge authenticiteit.
Opvallend is dat millennials bloggers en vloggers wél op hun mooie ogen geloven. Men’s Health publiceerde eerder een artikel over de geloofwaardigheid van foodvloggers. Dames als Fajah Laurens en Rens Kroes publiceren aan de lopende band hun #fitgirl en #cleaneten berichten. De wetenschappelijke context ontbreekt. Toch staat het aantal volgers tegenwoordig gelijk aan de geloofwaardigheid van de vlogger.
Ik vraag mezelf af hoe het toch komt dat wij (ik en mijn generatievrienden) politiek in twijfel trekken, maar de eerste de beste food-, sport- en beautyvlogger op hun woord geloven? Is de wetenschap ons te saai? Zijn we echt zo naïef en simpel, of is het gewoon goede marketing? Natuurlijk heeft het voor een deel met marketing te maken. Vlogs hebben een persoonlijk karakter en geven je het gevoel dat je binnenkijkt in het leven van een succesvolle BN-er. Dit maakt dat jij hun waarheid al snel aanneemt als dé waarheid. Ze verpakken hun boodschap net zoals elke marketeer in een mooi jasje en laten het liefst de disclaimer weg.
Daarnaast heb je te maken met zoveel verschillende geluiden, dat het lastig is te bepalen wat en wie nu de waarheid spreekt. Het helpt ook niet mee dat het bij mij en mijn generatiegenoten ontbreekt aan een automatisch geloof in overheid gefinancierde instanties als het Voedingscentrum. Zelf probeer ik ook mijn weg te vinden in de overstroming van informatie en probeer ik mijn eigen keuzes te maken. Toch laat ik mij soms beïnvloeden door de informatie die ik via (social) media binnenkrijg. Maar, met zoveel tegengestelde geluiden, wat is dan de waarheid?
Gelukkig komt er langzaam maar zeker een tegenstroming op gang. We laten ons steeds beter informeren en bedrijven zien meer en meer de noodzaak van transparantie en gefundeerde communicatie. Zo komt er bijvoorbeeld langzaam een einde aan een grote hoeveelheden nietszeggende voedingskeurmerken. De behoefte aan duidelijkheid en vertrouwen groeit. Daarbij komt wijsheid met de jaren. Ik en mijn mede Y- en Z-ers leren steeds beter gefundeerd keuzes te maken en geloven niet zomaar alles. Hopelijk staan we aan de start van een contextrijke periode en kan ik eindelijk stoppen met de groene smoothies en courgettepasta…
