Controle is een illusie
Wat waren de tijden mooi, toen we met zijn allen ons lieten vertellen hoe de wereld in elkaar stak.
Een terugblik op 2016 in 3 delen
Deel 3: Controle is een illusie
Wat waren de tijden mooi, toen we met zijn allen ons lieten vertellen hoe de wereld in elkaar stak. Je had een paar opinieleiders en een heleboel volgers. Dat was het wel zo'n beetje. De steeds verdere democratisering van communicatie en informatie (niets nieuws, ik weet het) heeft in 2016 wel een paar mooie pareltjes opgeleverd waar we mee moeten zien te dealen in ons vak.
Neem de voorspellingen rondom de presidentsverkiezingen in Amerika. Misschien wel het mooiste voorbeeld dat mensen a) echt niet meer te sturen zijn en b) ook niet meer te volgen zijn, ondanks alle monitoring en meetmethodes waar zovelen blind op varen.
-
© automobile Italia
De doorbraak van nepnieuws is ook zo'n fijne: wat is nieuws, en wat niet, wie bepaalt dat en wat gebeurt ermee? Niemand die het weet, niemand die er controle over heeft.
Zijn we aangekomen in het Wilde Westen? Soms wel, maar wanneer je mensen met hun meningen en hun activiteiten op door hen gekozen media niet ziet als een potentiele bedreiging voor je imago of reputatie, kun je wel degelijk je point blijven maken. Niet meer zoals vroeger, maar het kan wel.
Creëer kaders waarbinnen mensen zich jouw verhaal eigen kunnen maken. Wees niet bang om wat ze ermee doen. Het gaat er uiteindelijk om dat jouw verhaal door mensen opgepikt en opgepakt wordt. En als dat is op een manier die je zelf niet bedacht had, dan is dat alleen maar positief (beter inzicht in je doelgroep!). Laat gaan en maar zorg wel dat je voorbereid bent op eventuele verrassende wendingen in je poging je verhaal te vertellen. Daar kan Hillary nog wel iets van leren..
