Ambassadeur Wilco verlegt zijn grenzen
Ik stap de bus uit – fijne dag nog! – en steek de straat over. In koffiebar ‘Heilige Boontjes’ ontmoet ik politieman Wilco Berenschot. Hij is één van de mensen die ik spreek over ambassadeursprogramma’s.
Figuurlijk doe ik mijn politiepak uit en laat ik mijn ‘menszijn’ zien.Wanneer ik aanschuif begint hij direct te kletsen over ‘zijn’ wijk. Als wijkagent heeft Wilco landelijk de aandacht getrokken met invloedrijke acties. Een daarvan is de mobiele wijktafel, twee stoeltjes en een klaptafeltje bleken het ideale middel om in contact te komen met bewoners. Hij installeerde zijn uitrusting op diverse plekken en nodige voorbijgangers uit om te praten over de veiligheid van de wijk. Daarnaast is Wilco ook initiatiefnemer van het pop up politiebureaus in leegstaande winkels en kantoren. Bij deze tijdelijke bureaus op wisselende locaties, kunnen bewoners terecht met vragen en meldingen.
En onder de noemer ‘Agent bijt hond’ belt hij aan bij willekeurige buurtbewoners om zijn boterhammetje op te eten (klik hier). Deze activiteiten zijn een geweldige bron van kennis over de wijk! Wilco draagt nu landelijk als expert zijn ideeën uit bij de korpsstaf van de politie.
“Je wilde het gesprek opnemen toch?” onderbreekt hij zijn verhaal, “dan kunnen we beter richting een rustige plek gaan, met minder geluid op de achtergrond”. Terwijl we richting het buurthuis lopen, waar we ons gesprek vervolgen, wordt Wilco herkend. Hij neemt de tijd om een buurtbewoner te vragen hoe het met hem gaat. Wilco is wel uit de wijk, maar de wijk is nog in Wilco.
Het enthousiasme en de overtuigingskracht waar Wilco over beschikt, maakt dat ik direct geboeid ben door zijn verhaal. Als ik hem vraag naar de kracht van een goede ambassadeur, zegt hij: “Het ambassadeurschap zit in je bloed, denk ik. Als je ambassadeur wilt zijn dan moet je je kwetsbaar kunnen opstellen. Figuurlijk doe ik mijn politiepak uit en laat ik mijn ‘menszijn’ zien. De kracht zit in échte verbinding maken met de bewoners.”
Een hindernis om het ambassadeurschap in te vullen is te weinig tijd. Wilco glimlacht en zegt over ’Agent bijt hond’: “Ik moet tóch ergens eten, dat kwartier is een mogelijkheid om met mensen in contact te komen.” Wanneer hij bij buurtbewoners aanbelt is hij vrijwel altijd welkom. Tijdens deze lunchpauze praten bewoners honderduit over hoe zij de veiligheid in hun buurt ervaren.
Binnen de politie blijkt véél mogelijk. Als het ene niet lukt dan neemt Wilco de andere route om zijn initiatieven tóch te laten slagen. Hoe ziet hij het ambassadeurschap binnen commerciële organisaties? “Een ambassadeur moet iemand zijn die midden in een bedrijf staat. Daarom is het belangrijk dat het niet als losse rol wordt gezien. Want pas dan gaan medewerkers spreken vanuit hun passie.”
Ik begrijp waarom Wilco de ultieme ambassadeur is, zijn eigenzinnigheid, creativiteit en visie op zijn werk maken hem uniek. Hij doorbreekt de standaard en weet mensen te raken. Wilco verlegt inmiddels, letterlijk, zijn grenzen via een landelijke ‘Man bijt hond tour’. Hierbij gaat hij het land door om politiecollega’s te inspireren.
Wilco’s activiteiten volgen? Klik hier
