Wearables: van ‘nice to have’ naar ‘need to have’
We schreven al eerder over Generatie Z en Alpha en hun wearables, zoals smart watches, fitbits en brillen. De toekomst van de wearable en het gebruik ervan door andere generaties lijkt steeds dichterbij. Over een aantal jaar is het geen kwestie van ‘nice to have’, maar ‘need to have’. Zeker met de komst van de medische wearable.
Zie het als het gebruik van social media. Jarenlang moesten veel mensen er niks van hebben. Zelfs de communicatiebranche kende professionals die het gebruik van social media weigerden en de impact ontkenden. Maar tegenwoordig kún je niet meer zonder je Instagramaccount. Nog sterker: je wil niet meer zonder. Social media voorzien je in je dagelijkse informatiebehoeften en vormen een communicatiestroom met je doelgroep. De acceptatie van de wearable werkt momenteel op dezelfde manier. Er zijn eerst een paar voorbeelden die slecht tot terughoudend worden ontvangen, zoals Google Glass en Iwatch. Toch komen er steeds meer handen op elkaar voor de wearable. O.a. omdat ze niet alleen interessant zijn, maar ook echt nuttig.
Want, voor wie zou jij kiezen? Een huisarts die de data uitleest van je slimme condoom, pleister en horloge/hartslagmeter en deze vervolgens analyseert? Of een huisarts die kijkt naar de door jouw opgesomde klachten en dan een conclusie trekt?
Eigenlijk zou het antwoord beide moeten zijn. We kunnen en willen in de toekomst niet meer leven zonder wearables. Simpelweg, omdat ze het leven gemakkelijker en veiliger maken. Patiënten met diabetes, trombose of hartfalen zijn al jaren gewend om thuis hun bloedsuikerspiegel, bloeddruk of bloedstolling te bepalen. Ze houden hun ziekte gemakkelijker onder controle en voorkomen veelvuldige ritjes naar de arts.
Dit neemt niet weg dat robots het empathische en luisterende vermogen van een arts voorlopig nog niet kunnen vervangen. Zeker niet in de vorm van een wearable. De combinatie tussen arts en wearable is daarom erg belangrijk. En volgens huisarts Bart Timmers staan de wearables de artsen niet in de weg. ‘Artsen kunnen daar echt veel aan hebben. Meten is slechts een deel van ons vak, luisteren veel meer. Straks kunnen wij dat nog beter, ondersteund door de data die de patiënt aanlevert.' Toch kan in de toekomst ook die luisterende rol van de arts gaan veranderen. Bij de Amerikaanse defensieorganisatie DARPA werken ze op dit moment aan systemen die kunnen relativeren en op zichzelf kunnen reflecteren.
Soms praten we over de toekomst, alsof die nog mijlenver van ons vandaan ligt. Terwijl we wat wearables betreft al bijna niet meer dromen over ‘de toekomst’ maar kunnen spreken van ‘het heden’. De ontwikkelingen gaan razendsnel. Het Nictiz, het expertisecentrum voor eHealth, telde een paar jaar geleden al zeker zevenhonderd zelfmeetapparaten op de markt. Generatie Z en Alpha voelt zich comfortabel bij wearables; de rest van de wereld gaat ze zeker ook gebruiken.
Bron: De Volkskrant
