Linksom of rechtsom worden we communicatiever (2)

Deel 2 van de presentatie tijdens Bex*Stage door Rob Eijsermans, op 24 september 2015

Waarom bouw je aan een communicatieve organisatie?

Een tweede aandachtspunt in mijn verhaal: de Golden Circle. Het is de eenvoudige vertaling van de denkwijze die dankzij Simon Sinek furore heeft gemaakt. Sinek’s punt is dat succesvolle bedrijven altijd vertrekken vanuit het ‘Why’ – waarom doen we wat we doen – en daarna pas werken aan het ’How’ – hoe gaan we dat bereiken – en pas in de laatste plaats aan het ‘What’ – wat gaan we dan precies doen.

Wat is het Why van de communicatieve organisatie? Waarom zou je een communicatieve organisatie willen hebben? Ook hier geldt dat elke organisatie z’n eigen redenen en argumenten heeft. Niks is fout. Er zijn ook behoorlijk wat algemene, dus niet-organisatiespecifieke redenen, bijvoorbeeld:

Benutten van de denkkracht, innovatiekracht van medewerkers: Ontzettend veel potentieel bij medewerkers wordt niet benut, omdat medewerkers niet aangemoedigd en gefaciliteerd worden om ideeën te delen. Er zit enorm veel ervaring en kennis van de markt bij medewerkers. Als die ingezet worden, kun je als organisatie sneller en beter opereren.

Samenwerking op voet van gelijkwaardigheid: Samenwerking met stakeholders wordt steeds belangrijker. Samen deel je verantwoordelijkheden. Dat kan alleen door open met elkaar te communiceren.

Een vertrouwde reputatie opbouwen: Door communicatief te zijn, weet je wat je doelgroepen interesseert en kun je met je doelgroepen een prima band opbouwen.

Maar er is één heel belangrijke reden die vaak onvoldoende belicht wordt. En dat is de reden van de CEO (chief executive officer) de algemeen directeur , de eigenaar-grootaandeelhouder: de baas. Die hebben eigenlijk maar twee vragen:

Wat kost het?
Wat levert het mij op?

Vooral dat laatste is typisch een vraag waar communicatiemensen niet van houden. De discussie over accountability van communicatie wordt nog niet zo lang gevoerd. Het is altijd lastig om precies aan te geven wat communicatie-inspanningen opleveren. Toch moeten we proberen die vraag te  beantwoorden. Anders krijg je de CEO en de zijnen niet mee. En je weet: als je de CEO niet meekrijgt, wordt het lastig om de organisatie in beweging te krijgen. Dan dreigt de communicatieve organisatie niet meer dan een droom of ‘speeltje’ van de communicatieafdeling te worden.

In de aanpak die ik voorstel (zie deel 3 en 4) heb ik het over de manier waarop je rekening kunt en moet houden met de vraag wat het oplevert.