Opportunist of graal?
Met een vakgenoot had ik vandaag een kort gesprekje over werk binnenhalen. Het was maar een half minuutje. Heel kort dus. Het blijft nog steeds malen in mijn hoofd. Terwijl het eigenlijk nergens over gaat: wel of niet opportunist zijn; dat is de vraag. Dat is de hele kwestie.
Kwestie opgelost. Queste blijftIn ons vak heb je allerlei technieken en methoden die je kunt inzetten om de communicatie binnen een organisatie te verbeteren. Elk bureau ontwikkelt daarin een eigen signatuur. Prima, zo hoort het ook. En er is ook niets fout mee als je technieken en methoden regelmatig inzet. Want als ze werken, werken ze. Er is ook helemaal niets op tegen als je ze commercieel gebruikt om bij een nieuwe opdrachtgever binnen te komen als start voor een relatie waarin je later nog veel meer communicatiediensten kunt verlenen. Dat heet slimme acquisitie. Heel opportunistisch. Bravo.
En toch. Ik merk dat ik altijd wat naar achteren wijk, als opportunistische vakgenoten proberen mij van hun gelijk te overtuigen. Natuurlijk hebben ze gelijk, want het brengt werk en geld in het laatje. Waar het bij mij schuurt, is het schijnbare gebrek aan de ambitie om vanuit je vakspecialisme aan échte en duurzame oplossingen te werken. Oplossingen verkopen, daar gaat het voor mij om. Daar steek ik graag energie in. Daar móét ook veel energie in. Oplossingen verkopen is namelijk een stuk moeilijker dan kant-en-klare diensten slijten.
Een modern bureau ontkomt er niet aan om opportunistisch te zijn. Ook de markt denkt opportunistisch en gaat er al snel vanuit dat één beproefde methode al een hele verandering brengt. Zolang als iedereen tevreden is, helpen we elkaar. Houden zo. Maar er is ook behoefte aan bureaus en vakmensen die daarnaast unieke specialismen opbouwen waarmee een echt, concreet en langwerkend verschil gemaakt kan worden. Met opportunisme heeft dat niets te maken. Wel met vakinhoudelijke ambitie. En de wil om betekenisvol te zijn.
Als ik een opportunist was geweest, had ik niet zitten malen. Had ik ook niet die paar geniale ingevingen gehad die ik bij het schrijven van deze blog even apart gezet heb. Kan ik later nog iets mee doen. Ik heb mijn antwoord: wel of geen opportunist zijn is voor mijn geen vraag meer. De kwestie is opgelost. De queste zal altijd blijven.
