De paradox van authenticiteit
Natuurlijk zijn we allemaal individuen. Maar als we in een groep zijn (of we die mensen nu kennen of niet), denkt ons onderbewuste dat we weer in een stam/ tribe zitten. Ons instinct zoekt in zo'n situatie automatisch een leider. Iemand die ons naar een veilige plek loodst als er gevaar dreigt.
Leiders die improviseren, maken meestal geen indruk. Degene die oefent wel.Vroeger was het gevaar een sabeltandtijger, tegenwoordig bijvoorbeeld een dreigend faillissement. Diegene die écht (=op onbewust niveau) vertrouwen en geloofwaardigheid uitstraalde, was de leider. Tegenwoordig noemen we dat authentiek, maar het feit blijft dat een groep op onbewust niveau een leider kiest. Met andere woorden, authentiek leiderschap = "do you mean what you say". Daarom kan een CEO op papier wel de leider zijn, maar kunnen de mensen in zijn organisatie onbewust voor een andere leider kiezen. Dan heeft de CEO een probleem, want de mensen in de organisatie zullen 'ja' knikken, maar doen wat hun zelfgekozen leider doet.
Authenticiteit is te leren
Waarom vertel ik dit? Omdat veel leiders in Nederland de implicaties hiervan niet doorgronden. Ze denken dat authenticiteit iets is wat je hebt of niet. Of nog erger. Dat je authentiek bent als je 'jezelf bent'. Daarmee creëren ze een perfect excuus om niet aan hun communicatie te werken. Maar iedereen heeft een authentieke leider in zich. En die kun je laten zien. Als je weet hoe. En dat is de paradox van authenticiteit:
"Ons onderbewuste interpreteert aarzeling, onhandigheid, slordigheid als bewijs van gebrek aan voorbereiding, niet authentiek en amateuristisch. Als je onvoorbereid bent, stuur je voor een groot deel dezelfde signalen de wereld in als iemand die niet meent wat hij/ zij zegt. Daarom lijk je niet authentiek. Dus leiders die improviseren, maken meestal geen indruk. Echter, degene die oefent om zijn/ haar boodschap over te brengen, komt op onbewust niveau authentiek over."
Maar alleen als je oefent op je inhoud én de wijze waarop je de boodschap overbrengt. Dus alleen met de inhoud ben je er niet. En zelfs die inhoud kennen veel van onze leiders al niet.
Een spreker is ook een leider
Maar ook als je een spreker bent, kijkt je publiek (= groep mensen!) naar je en checkt of jij misschien hun leider bent. Daarom wil publiek dat een spreker succesvol is. Want dan hebben ze hun leider gevonden en kunnen ze ontspannen. Daarom zijn ze zo intens teleurgesteld als een spreker faalt. En haken ze af tot de volgende spreker komt. Omdat jij dit nu weet, kun je ervoor zorgen dat jij hun leider wordt. Hoe? Door twee vragen te beantwoorden en twee dingen te doen:
- Wat moet het publiek onthouden (ratio) => Zorg dat je je verhaal kent.
- Wat moet het publiek voelen (emotie) => Oefen met het overbrengen van dit gevoel.
Dit klinkt eenvoudiger dan het is, maar het werkt echt. Ik heb het zien gebeuren bij iedereen die ik coachte. Dus probeer het. Wat heb je te verliezen?
Voor de mensen die na het lezen van dit stuk nog steeds denken dat authenticiteit toeval is, kijk naar de volgende filmpjes: Allereerst Obama die amazing grace zingt. Authentiek? Jazeker. Past het bij Obama? Absoluut. Maar zo spontaan als het er uit ziet, is het niet. Er is goed over nagedacht. Bekijk het filmpje waarin Valerie Jarrett, senior adviser van Obama, uitlegt hoe de president erbij kwam Amazing Grace te gaan zingen.
